اگر به تازگی به نقاشی علاقه‌مند شده‌اید ممکن است در ابتدای کار با چالش تکنیک نقاشی روبرو باشید به همین دلیل بهتر است در ابتدا بر اساس نوع ابزار در دسترس، تکنیک نقاشی خود را انتخاب کنید و سپس به جنبش‌های هنری توجه کنید. از این‌رو، در ادامه متن برخی از مهم‌ترین سبک های نقاشی را بر اساس ابزار ارائه می‌کنیم.
رنگ روغن
برای قرن‌ها، نقاشان از رنگ روغن برای خلق شاهکارهای خود بهره برده‌اند. این مدیوم نقاشی سرعت پایینی دارد و شامل رنگ‌هایی است که به صورت سوسپانسیون در روغن وجود دارند. به دلیل زمان زیادی که صرف این نوع نقاشی می‌شود، هنرمندان به میزان کافی فرصت دارند تا آثار خود را پرداخت کنند. به دلیل ضخامت این رنگ روی بوم، از رنگ روغن به طور معمول برای خلق آثاری با بافت ویژه استفاده می‌شود. با این وجود، نقاشی رنگ روغن و استفاده از مدیوم‌ها و حلال‌های آن شامل کار با مواد سمی با بویی خاص و تمیز نگه‌داشتن محیط کار نیز قدری مشکل است. به دلیل نوع رنگ‌های حاصل، این سبک از نقاشی همچنان طرفداران بسیاری دارد.
اکرلیک
«رنگ‌های اکرلیک» (Acrylic Paint) تنوع بسیاری در در نوع بافت و زمان خشک شدن دارند. این رنگ‌های پایه آبی (محلول در آب)، به سرعت خشک می‌شوند و سمی نیستند. همچنین، قیمت مناسبی نیز دارند و به همین جهت، انتخاب مناسبی برای نقاشان در هر سطحی به شمار می‌‌آیند. به علاوه، این نوع رنگ در طول زمان دچار شکستگی (ترک) و زردشدگی نخواهد شد. رنگ اکرلیک را با مدیوم‌های مختلف می‌توان ترکیب کرد و به همین جهت، خروجی کار در این سبک از نقاشی بسیار متنوع است.
آبرنگ
آبرنگ به طور معمول بر روی مقوای آبرنگ یا کاغذ نقاشی می‌شود و این نوع رنگ به صورت سوسپانسیون در محلول‌های آبی وجود دارد. حتی بعد از خشک شدن، رنگ‌های آبرنگ در آب انحلال‌پذیر هستند و این امر بدان معنی است که نقاشان حتی بعد از اتمام کار خود می‌توانند آن‌را اصلاح کنند. همچنین، بعد از اتمام کار باید به شکل مناسبی از این نوع نقاشی نگهداری شود. آبرنگ را علاوه بر مقوای آبرنگ می‌توان بر در سطوح دیگری مانند پارچه، چوب و چرم نیز مورد استفاده قرار داد.
گواش
با وجود این‌که گواش، همانند آبرنگ قابلیت اصلاح دارد اما این نوع رنگ بعد از خشک شدن به رنگی مات تبدیل می‌شود و به دلیل وجود گچ بکار رفته در آن، وزن سنگین‌تری دارد. گواش نیز مشخصه‌هایی همانند رنگ اکرلیک دارند چراکه این رنگ نیز رنگی مات بدست می‌دهد. از این‌رو به هنگام اتمام کار معمولا از اسپری‌های وارنیش بهره می‌گیرند تا به خوبی از اثر حفاظت شود.
پاستل
از جمله سبک های نقاشی و تکنیک‌های مربوط به آن باید به نقاشی با پاستل اشاره کرد که از قرن شانزدهم رواج داشته و شکل مدادی (گچ‌مانند) و عدم نیاز به خشک شدن، این ابزار را به راه‌حلی مناسب برای نقاشان به هنگام جابجایی و حمل و نقل بدل کرده است. لازم به ذکر است که این نوع نقاشی بافتی شکننده دارد چراکه رنگ به راحتی از روی بوم جدا می‌شود.
انکوستیک
نقاشی «انکوستیک» (Encaustic) تکنیک پیچیده‌ای مربوط به زمان مصر باستان و شامل اضافه کردن پودر رنگ به موم داغ است. ماده حاصل را به طور معمول بر روی چوب استفاده می‌کنند. همچنین، پیش از سردسازی از ابزارهای مخصوصی نیز برای شکل دادن به مایع بهره می‌گیرند. با وجود این‌که تسلط بر این نوع از نقاشی قدری دشوار است اما از جمله تکنیک‌های نقاشی به شمار میآید که می‌توان از آن برای خلق آثاری با ابعاد و رنگ‌های گوناگون استفاده کرد.
فرسکو
«فرسکو» (Fresco) تکنیکی قدیمی است که بیشتر به دلیل نقاشی سقف «کلیسای سیستین» توسط میکل‌آنژ شناخته شده است. این تکنیک شامل ترکیب رنگ و آب و اعمال آن بر روی لایه‌ای خیس (نم‌دار) از گچ است. از این روش بیشتر برای تزئین سقف و دیوارها استفاده می‌شود و آب به ادغام رنگ در گچ کمک می‌کند. در نقاشی فرسکو، هنرمند باید سرعت بالایی داشته باشد چراکه با خشک شدن گچ، دیگر نمی‌توان سطح مورد نظر را رنگ کرد.
سیاه قلم ادیبان
«سیاه‌قلم ادیبان» (Ink Wash) که با نام «سیاه قلم ژاپنی» نیز شناخته می‌شود، از چین و شرق آسیا گرفته شده است. استفاده از جوهر سیاه در کالیگرافی سبب شد تا از همان جوهر در نقاشی با قلم‌مو بهره بگیرند. به کمک تغییر مقدار جوهر روی قلم‌مو و فشار وارد شده به قلم، هنرمند می‌تواند تونالیته‌های مختلفی را در آثار خود بدست آورد. البته امروزه به جز جوهر مشکی، از رنگ‌های دیگری هم بهره می‌گیرند اما رنگ مشکی همچنان رنگ پرطرفداری به شمار میآید.
چسب رنگ
با وجود این‌که امروزه کمتر از تکنیک «چسب‌رنگ» (Tempera) استفاده می‌شود اما یکی از قدیمی‌ترین سبک های نقاشی به شمار میآید که از رنگ و چسب برای خلق آثار هنری بهره می‌برد. معمول‌ترین نوع چسب‌رنگ، چسب‌رنگ با تخم مرغ است که در آن از مخلوط زرده تخم مرغ و محلول سرکه یا آب به عنوان چسب استفاده می‌شود.
چسب‌رنگ تا پیش از ظهور رنگ روغن در قرن شانزدهم بسیار معمول بود. رنگ‌ها به صورت لایه‌ای شفاف در این آثار استفاده می‌شدند و همچنین، در این نوع از نقاشی، دوام رنگ بسیار بالا بود و در طول زمان از بین نمی‌رفت. امروزه از این روش بیشتر در یونان و کلیساهای ارتدکس روسی استفاده می‌شود.
میناکاری
این هنر که بر پایه رنگ روغن بنا شده است به طور معمول در اشیا تزئینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در انتهای کار، اثر ساخته شده بعد از خشک شدن، بافتی شیشه‌ای و براق دارد که در برابر عوامل محیطی مقاوم است. «میناکاری» (Enamel) را می‌توان بر روی سطوح مختلفی از جمله شیشه، سرامیک، چوب، فلز و بوم انجام داد. به دلیل سمی بودن پیشنهاد می‌شود محل کار تهویه مناسبی داشته باشد و از ماسک به هنگام کار استفاده شود.
نقاشی دیجیتال
نقاشی دیجیتال به خلق آثار هنری به کمک کامپیوتر می‌گویند که در نهایت، شکلی همچون نقاشی آبرنگ، رنگ روغن یا حتی اکرلیک دارد. البته تفاوت‌های بسیاری بین نقاشی دیجیتال با سایر سبک های نقاشی مانند رنگ روغن وجود دارد چراکه به بافت‌ها و ابزارهای مختلفی در کامپیوتر دسترسی دارید و همچنین، نگرانی بابت کثیف شدن محیط کار نخواهید داشت.
با توجه به اهمیت آشنایی به هنرهای تجسمی، «فرادرس» اقدام به انتشار فیلم آموزش مبانی هنرهای تجسمی ۱ کرده که لینک آن در ادامه آمده است.
نقاشی با ماسه
نقاشی با ماسه را می‌توان نوعی هنر موقتی دانست چراکه آثار تهیه شده عمر پایینی دارند و به طور معمول برای نمایش آن از فیلمبرداری بهره می‌گیرند. در زیر صفحه نیز از یک نور (LED) کمک می‌گیرند تا آثار خلق شده به شکل بهتری نمایان شوند.
گرافیتی
هنر گرافیتی بیشتر در ساختمان‌ها و دیوارهای مکان‌های عمومی انجام می‌گیرد. این هنر توسط عموم شناخته شده نیست و آثار نهایی نیز ممکن است معنای خاصی نداشته باشند. این هنر در سال ۱۹۸۰ شهرت بیشتری پیدا کرد و افراد مختلف برای نمایش استعدادهای خود از آن بهره بردند.
سیاه قلم و نقاشی با زغال
نقاشی با زغال، جلوه‌ای طبیعی از هنر را بر روی بوم نشان می‌دهد. این هنر به دلیل تطبیق‌پذیری بالا می‌تواند به شکل‌های مختلفی مورد استفاده قرار بگیرد. از زغال بر روی بسیاری از سطوح می‌توان استفاده کرد اما برای جلوگیری از پاک شدن آثار از فیکساتیو استفاده می‌کنند.
نقاشی با خودکار
در اواسط قرن بیستم، نقاشی با خودکار در میان هنرمندان راه خود را پیدا کرد چراکه خودکارها ابزارهای ساده و کارآمدی هستند که می‌توان از آنها برای خلق آثار هنری استفاده کرد. برخی از نقاشان از رنگ‌های مختلف خودکار در آثار خود بهره می‌گیرند حال آن‌که در بیشتر موارد تنها از یک رنگ استفاده می‌شود. قیمت ارزان، دسترسی بالا و حمل آسان از جمله مواردی است که افراد را جذب این هنر کرده است.
کلاژ
کلاژ را می‌توان به کمک قطعات کاغذ رنگی، روبان‌ها، استفاده از رنگ و کاغذهای مجلات خلق کرد. بن‌مایه این آثار، متغیر است و نوعی ارزان از هنر به شمار میآید. به طور کلی، کلاژ به کنار هم آمدن آثار مختلف به صورت یک کل واحد می‌گویند. تکنیک کلاژ برای اولین بار در زمان اختراع کاغذ در چین – ۲۰۰ سال پیش از میلاد – شکل گرفت. استفاده از کلاژ تا پیش از رواج آن در قرن دهم در ژاپن، محبوبیت چندانی نداشت. در آن زمان بود که کالیگراف‌ها از آن برای خوشنویسی اشعار خود بروی بریده‌های کاغذ بهره بردند.
مینیاتور
هنر مینیاتور یا نگارگری نوعی از نقاشی در ابعاد کوچ بر روی کاغذ به شمار میآید به شکلی جداگانه یا در کتابچه‌ای موسوم به «مرقع» (Muraqqa) گردآوری می‌شود. مینیاتور بعد از حمله مغول‌ها به ایران به عنوان سبک هنری ویژه ایرانیان تبدیل شد.
مداد رنگی
نقاشی با مداد رنگی را تقریبا همگی به هنگام کودکی با آن آشنا می‌شویم. با وجود این‌که نقاشی با مداد رنگی بسیار معمول است اما در میان نقاشان از احترام خاصی برخوردار است. نقاشان حرفه‌ای به طور معمول برای نقاشی از مدادهای رنگی پلی‌کروم استفاده می‌کنند که به راحتی بر روی کاغد و بوم با یکدیگر ترکیب می‌شوند و کیفیت بالایی را بدست می‌دهند.
